Racisme

Met een voorwoord van Bruno Vanobbergen.

Er is iets vreemds aan de hand met het debat over racisme. We discuteren over arbeidsmarkt, onderwijs en huisvesting. We voeren pennentwisten over geschiedenisboeken. We klagen het racisme van de politie aan. Dat is allemaal meer dan terecht en we moeten dat vooral blijven doen. Maar het valt op dat we het nooit over de ondersteuning van de slachtoffers hebben. Alsof je je op een levensgevaarlijk kruispunt zou beperken tot het stellen van structurele eisen voor meer verkeersveiligheid … terwijl wie van zijn sokken wordt gereden nooit een dokter of verpleger te zien krijgt. Dit boek pleit vurig voor meer slachtoffercultuur. Want racisme doét iets met mensen, pepert Naima Charkaoui ons aan de hand van tientallen voorbeelden in. Ze reikt handvatten aan om met de gevolgen om te gaan en focust op veerkracht, weerbaarheid en hoop. ‘Wanneer iemand praat, wordt het dag’, schrijft uittredend kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen in zijn voorwoord. ‘Deze gedachte geeft treffend mijn ervaring weer bij het lezen van dit boek.’